สนามเด็กเล่น เป็นทำเลที่ตั้งที่ดีไซน์เกี่ยวกับเด็กสามารถเล่น ณ ที่แห่งนี้ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โดยอาจจะเป็นในที่อยู่ก็ได้ แต่ปกติแล้วมักจะอยู่ที่ที่แจ้ง
สนามเด็กเล่นสมัยใหม่มักมีเครื่องไม้เครื่องมือเหตุด้วยพักผ่อน เช่น กระดานหก, ม้าเวียน, ชิงช้า, สไลด์, จังเกิ้ลยิม, บาร์โหนเด็กเล่น, กระบะทราย, สปริงไรเดอร์, มังกี้บาร์, บันไดหนือศีรษะ, แหวนราวด้วยว่าออกกำลังกาย, ห้องเด็กเล่น และเขาวงกต เครื่องเล่นจำนวนมากช่วยให้เด็กพัฒนาการประสานงานทางกายภาพ, ความแข็งแรง และความยืดหยุ่น รวมทั้งให้การพักผ่อนและความสนุกสนาน เช่นเดียวกับสนามเด็กเล่นสมัยใหม่ที่มีองค์ประกอบการเล่นซึ่งเกี่ยวหลายเครื่องใช้ไม้สอยที่แตกต่าง
ปีหนึ่งๆจะพบว่า เด็กได้รับอุบัติเหตุจากสนามเด็กเล่นมากกว่าพลิกคว่ำที่เกิดจากการขี่จักรยานเสียอีก โดยพบว่าเด็กได้รับเทกระจาดจากสนามเด็กเล่นร้อยละ 36 ได้รับอุบัติเหตุจากจักรยานร้อยละ 19 และได้รับอุบัติเหติจากจราจรร้อยละ 11 ข้อเท็จจริงเกี่ยวกับพลิกคว่ำมีทั้งนี้
ตำแหน่งที่ได้รับอุบัติเหตุเรียงจากมากไปหาน้อยคือ แขนขา มือ นิ้วมือ นิ้วเท้า ศีรษะ คอ หน้าอก ท้อง โดยมากเป็นกระดูกหักและข้อเคลื่อน อายุที่พบบ่อยคือ 5-9 ปี เวลาที่เกิดคือตอนกลางวัน
เครื่องไม้เครื่องมือที่พบว่าเกิดอุบัติเหตุได้บ่อยคือ บาร์ห้อยโหนโดยที่ผู้คุ้มครองก็อยู่ที่เกิดเหตุและมักจะคิดว่าสนามเด็กเล่นนั้นปลอดภัยและอยู่ห่างจากเด็กมากเกินไป ปัจจัยที่สำคัญที่ทำให้เกิดอุบัติเหตุคือ
1.ส่วนสูงของวัตถุหากพบว่าสูงกว่า 1.5 เมตรจะเกิดอุบัติที่บ้าได้
2.พื้น หากพื้นเป็นของแข็งจะเกิดคว่ำที่ถึงพริกถึงขิง พื้นควรจะปูด้วยฟาง หินกรวด ทราย หนา 12 นิ้วเพราะด้วยวัสดุที่สูงกว่า 8 ฟุต
