สมัยฉิน (221-220 ปีก่อนคริสต์ศักราช) เครื่องนุ่งห่มเสื้อผ้าคราวฉินได้รับอิทธิพลจากแนวคิดอิ๋นหยางสมดุลยภาพของสรรพสิ่ง กฎแห่งดุลภาคของธรรมชาติ) เพราะเวลาฉินค่อนข้างจะสั้น ดั้งนั้นสีของเสื้อจะเป็นการผสมผสานระหว่างสีเสื้อผ้าที่ฉินซีฮ่องเต้เป็นผู้กำหนดและสีเสื้อผ้าตามประเพณีจารีตของยุคจ้านกั๋ว
เครื่องแต่งตัวผู้ชายยุคฉินเป็นลักษณะเสื้อคลุมยาว ฉินซีฮ่องเต้ได้กำหนดให้ใช้สีดำเป็นหลักในการตัดเย็บเกี่ยวกับเครื่องแต่งกายพิธีการ โดยเชื่อว่าสีดำเป็นสีที่เหมาะกันแก่การได้รับความเคารพนับถือ ข้าราชการยศระดับ 3 ขึ้นไปให้ใช้สีเขียวทำในการตัดเย็บ ประชาชนทั่วไปใช้สีขาวสร้างในการตัดเย็บ เสื้อผ้าอาภรณ์ผู้หญิง ฉินซีฮ่องเต้ไม่ได้มีการกำหนดสีในการตัดเย็บเหตุเพราะท่านชื่นชอบสีสันความงามของเครื่องแต่งกายที่นางสนมในวังสวมใส่ จึงเน้นเสื้อผ้าที่มีสีสันสวยงาม สีฉูดฉาด
สมัยฮั่น (202 ปีก่อนคริสตศักราช – ค.ศ. 8) เสื้อผ้าสมัยฮั่น จะทำด้วย เสื้อคลุมยาว เสื้อลำลองแบบสั้น เสื้อนวมสั้น กระโปรง (ผู้หญิง) พร้อมทั้ง กางเกง (ผู้ชาย) ในยุคนี้ผ้าที่มีลักษณะการถักทอได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก ดังนั้น คนที่มีเงินในสมัยนั้นจะสวมใส่เสื้อผ้าอาภรณ์ที่ทำจากผ้าแพรต่วน ซึ่งมีความงดงาม มาก โดยทั่วไปผู้ชาย จะสวมเสื้อสั้น กางเกงขายาว และหากฐานะยากจน จะสวมเสื้อแขนสั้นที่ตัดเย็บด้วยผ้าหยาบ ในส่วนของผู้หญิงในสมัยฮั่นเสื้อผ้ามีตั้งแต่เป็นลักษณะเสื้อและกระโปรงต่อกัน (กี่เพ่า) และแยกเสื้อกระโปรงเป็น 2 ชิ้น กระโปรงจะมีจิตรมากมายมาก กระโปรงที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในยุคนั้น คือ “กระโปรงลายเทพสถิตย์ ”ระดับชั้นของข้าราชการพลเรือนในสมัยฮั่น จะมีหมวกและสายตกแต่งยศเป็นเครื่องแสดงในการแบ่งชั้นของขุนนาง ซึ่งสมัยนั้น ตำแหน่งอัครเสนาบดีเป็นขุนนางตำแหน่งชั้นเลิศ
ดูรายละเอียดเกี่ยวกับชุดจีนเพิ่มเติมได้ที่ http://www.casalenathailand.com/index.php?mo=30&cid=169600
